การด้อยค่าของสินทรัพย์
การด้อยค่าของสินทรัพย์ เมื่อกิจการใช้งานสินทรัพย์มาระยะหนึ่ง ต่อมามีการเปลี่ยนแลงเกิดขึ้น ทั้งจากภายในหรือภายนอกของกิจการ จนเป็นสาเหตุให้มูลค่าตามบัญชีของสินทรัพย์สูงกว่ามูลค่าที่คาดว่าจะได้รับคืน แสดงว่าสินทรัพย์เกิดการ ด้อยค่า ( Impairment ) กรณีดังกล่าว มาตรฐานการบัญชีฉบับที่ 36 ( ปรับปรุง 2552 ) เรื่องการด้อยค่าของสินทรัพย์ ( กำหนดให้ใช้ปี 2554 ) ได้กำหนดไว้ว่า สินทรัพย์จะเกิดการด้อยค่าเมื่อมูลค่าตามบัญชีของสินทรัพย์สูงกว่ามูลค่าที่คาดว่าจะได้รับคืน ดังนั้น
ถ้าสินทรัพย์มีการด้อยค่าเกิดขึ้น มูลค่าที่คาดว่าจะได้รับคืนจะเป็นตัวกำหนดให้กิจการต้องลดมูลค่าตามบัญชี ให้มีจำนวนเท่ากับมูลค่าที่คาดว่าจะได้รับคืน สำหรับมูลค่าที่ลดลงให้รับรู้เป็นผลขาดทุนจากการด้อยค่า
มูลค่าที่คาดว่าจะได้รับคืน ( Recoverable amount RA ) หมายถึง มูลค่ายุติธรรมหักต้นทุนในการขายสินทรัพย์ หรือหน่วยสินทรัพย์ที่ก่อให้เกิดเงินสด หรือมูลค่าจากการใช้ของสินทรัพย์แล้วแต่จำนวนใดจะสูงกว่า
มูลค่ายุติธรรมหักต้นทุนในการขาย ( Fair value less costs to sell or Net fair value NFV ) หมายถึง จำนวนที่จะได้รับจากการขายสินทรัพย์หรือหน่วยสินทรัพย์ที่ก่อให้เกิดเงินสดหักด้วยต้นทุนการขายินทรัพย์นั้น โดยที่ผู้ซื้อกับผู้ขายสามารถต่อรองราคากันได้อย่างเป็นอิสระในลักษณะของผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกัน ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายมีความรอบรู้และเต็มใจในการแลกเปลี่ยน
มูลค่าจากการใช้ ( Value in use VIU ) หมายถึง มูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดในอนาคตที่คาดว่าจะได้รับ จากการใช้สินทรัพย์หรือหน่วยสินทรัพย์ที่ก่อให้เกิดเงินสด
มูลค่าตามบัญชี ( Carrying amount CA ) หมายถึง มูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดในอนาคตที่คาดว่าจะได้รับ จากการใช้สินทรัพย์หรือหน่วยสินทรัพย์ที่ก่อให้เกิดเงินสด
ผลขาดทุนจากการด้อยค่า ( Loss in impairment ) หมายถึง จำนวนมูลค่าตามบัญชีที่สูงกว่ามูลค่าที่คาดว่าจะได้รับคืนของสินทรัพย์ หรือหน่วยสินทรัพย์ที่ก่อให้เกิดเงินสด
ต้นทุนในการขาย ( Cost to sell or costs of disposal ) หมายถึง ต้นทุนส่วนเพิ่มที่เกี่ยวข้องดดยตรงกับการจำหน่ายสินทรัพย์หรือหน่วยสินทรัพย์ที่ก่อให้เกิดเงินสดซึ่งไม่รวมต้นทุนทางการเงินและค่าใช้จ่ายภาษีเงินได้
หน่วยสินทรัพย์ที่ก่อให้เกิดเงินสด ( Cash generating Unit CGU ) หมายถึง สินทรัพย์กลุ่มที่เล็กที่สุดที่สามารถระบุได้ว่าการใช้กลุ่มสินทรัพย์ดังกล่าวอย่างต่อเนื่อง จะก่อให้เกิดกระแสเงินสดรับ ซึ่งโดยส่วนใหญ่เป็นอิสระจากกระแสเงินสดรับที่เกิดจากสินทรัพย์อื่นหรือกลุ่มสินทรัพย์อื่น
การจัดการสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำเป็นสิ่งสำคัญในการบริหารการเงินของธุรกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะเวลาที่ธุรกิจเริ่มต้นหรือเมื่อมีทรัพย์สินที่มีมูลค่าต่ำ ด้วยการจัดการอย่างดีสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำอาจเป็นการเพิ่มมูลค่าและช่วยให้ธุรกิจเติบโตได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น นี่คือวิธีการจัดการสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำ
-
บันทึกสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำ ระบุและบันทึกทรัพย์สินที่มีค่าต่ำในบัญชีของธุรกิจ แม้ว่ามูลค่าของสินทรัพย์จะน้อยก็ควรจดบันทึกเพื่อการติดตามและการรายงานทางการเงิน
-
ประเมินความคุ้มค่า ประเมินความคุ้มค่าของสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำโดยการพิจารณาว่ามันสร้างมูลค่าหรือรายได้ในอนาคตหรือไม่ หากมีสินทรัพย์ที่ไม่สามารถใช้ประโยชน์ในการดำเนินธุรกิจ อาจต้องพิจารณาการจำหน่ายหรือทิ้งทิ้ง
-
ปรับปรุงและซ่อมแซม หากสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำสามารถปรับปรุงหรือซ่อมแซมให้มีมูลค่าสูงขึ้นและสามารถใช้ประโยชน์ได้มากขึ้น ควรพิจารณาทำเช่นนั้น
-
การทำสัญญาเช่า ถ้าสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำไม่จำเป็นต้องครอบครองในระยะยาว คิดกับการเช่าแทนการซื้อใหม่ นี้อาจช่วยลดค่าใช้จ่ายในระยะยาว
-
เพิ่มมูลค่า พิจารณาวิธีที่สินทรัพย์ที่มีค่าต่ำสามารถเพิ่มมูลค่าได้ เช่น การใช้สินทรัพย์ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์หรือบริการใหม่
-
การจัดทำระเบียบการเก็บรักษา อย่าปล่อยให้สินทรัพย์ที่มีค่าต่ำหายไปหรือสูญหายโดยไม่ทราบสาเหตุ จัดทำระเบียบการเก็บรักษาอย่างดีเพื่อป้องกันความสูญหาย
-
การพิจารณาเงินกู้ หากมีความจำเป็นสามารถพิจารณาการกู้เงินเพื่อรองรับการดำเนินงานและการพัฒนาสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำ
-
การสร้างแผนการจัดการสินทรัพย์ สร้างแผนการจัดการสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำโดยการกำหนดวัตถุประสงค์ และวิธีการใช้สินทรัพย์เหล่านี้ในระยะยาว
-
ความประสงค์ของลูกค้าและตลาด พิจารณาความประสงค์ของลูกค้าและตลาดในการพัฒนาสินค้าหรือบริการใหม่ที่เกี่ยวข้องกับสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำ
-
การเก็บรวบรวมข้อมูล รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการใช้งานและค่าใช้จ่ายของสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำเพื่อการตัดสินใจและการวางแผนอย่างมีประสิทธิภาพ
การจัดการสินทรัพย์ที่มีค่าต่ำเป็นกระบวนการที่ต้องทำอย่างรอบคอบและมีการติดตามอย่างต่อเนื่องเพื่อให้สามารถนำสินทรัพย์ดังกล่าวมาเพิ่มมูลค่าและสร้างรายได้ให้กับธุรกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพ
